पोल्छ हरदम छाति

मन्दीरको फुलको प्रसाद मेरो भागमा पाती,

मांया उस्तै मुर्दा मेरो ज्यानलाई दाग बाती,
अशुभ घाती केहिक्षणलाइ ग्रहणलाग्दा भन्छन,

यो भाग्यमा संधै ग्रहण दिनमा होसकि राती,
गुंड बनाउंछु तिन्का जोडि उडाईलान्छ हावा,

प्रेमलाई पुकार लाउंछु भन्छु जैले सुकै थाती,
मांया जेहोस अबोध थियो बैरी जगै किन,

तिर्मिराउंदै आंखा लाउंछन सपनाको ताती,
सम्झनालाई धुलो पार्छन सोचाईका पाटा,

के जातिहो के नजाति पोल्छ हरदम छाति ।

-------------------------
वेद थापा “बेहोशी”

सेतिदोभान ७, स्यांजा ।।